,,Neka potope cijenu struje a ne teritoriju Crne Gore“ glasio je moj komentar objavljen u toku javnih rasprava o strateškoj procjeni uticaja na životnu sredinu četiri planirane brane na Morači.
Upravo je kampanja ,,Pamet u glavu, plan na popravni“, kojom je koordinirala NVO Green Home, pokazala da se javnost itekako može zainteresovati da učestvuje u donošenju odluka koje se tiču životne sredine i da se više neće moći građanima ,,prodavati magla“. Makar ne ona poput procvata turizma i 17.000 ležajava u okolini brana.
Pošto je veoma bitno napraviti balans između ekonomije i ekologije, što je i suština održivog razvoja, procjenom uticaja važnih projekata, poput recimo energetskih objekata, na životnu sredinu, pokušava se pronaći rješenje koje će na najmanji mogući način poremetiti ekosistemsku harmoniju, kao i propisati mjere zaštite životne sredine, koje su i svojevrstan mehanizam očuvanja javnog interesa.
Naravno, to je veoma kompleksna studija koja podrazumijeva i formiranje multidisciplinarnog tima, terensko prikupljanje podataka ali i uvažavanje mišljenja građana, pa čak i kada je ono laičko.
Na žalost, kod nas se od većine onih koji donose najvažnije odluke pomenute procedure doživljavaju kao biznis barijera. Isto kao i ,,mješanje“ NVO i građana.
Najgore od svega je što se onima koji su javno prepoznati kao zagovornici i promoteri potapanja teritorije Crne Gore, pa čak i onih djelova koji su pod najvećim stepenom međunarodne zaštite, povjerava uloga zaštitnika životne sredine i nacionalnih interesa.
Mada siguran sam da će oni ustvrditi da su ekolozi u pregraničnom kontekstu.
Možda se i zakunu : ,,Brana mi“ ili ,,Kabla mi“.
Tara, Morača, Komarnica, Drina ili Lim, nije bitno.
Nekima je samo energetski bilans u glavi…
Pisanje niz vjetar 