Izdisaj

Često se šalim kada uspijem da dobijem oca ili kuma  u šahu, što je dosta rjeđe od obratnog ishoda, da je dominantni razlog za pobjedu bilo pravilno disanje, odnosno ,,izdisaj”.

Međutim, analizirajući izvještaje o kvalitetu vazduha za prethodne tri godine, sve mi se čini da je mnogo važniji udisaj i da se nije nimalo ukusno šaliti se sa ovakvim stvarima. Naročito ne za građane Pljevalja, Nikšića i Podgorice, gdje je evidentno da aerozagađenje jeste ozbiljna prijetnja po zdravlje ljudi i životnu sredinu.

Ono što je veoma važno istaći jeste da Agencija za zaštitu životne sredine putem online platform testira informisanje javnosti o kvalitetu vazduha u realnom vremenu, čime se koliko toliko pomaže osjetljivim grupama, kao što su djeca, trudnice, stari, hronični bolesnici.

Međutim, ono što moram primjetiti jeste ravnodušnost javnosti na ovaj  izražen problem, koji nesporno dopinosi povećanju različitih vrsta oboljenja koja prouzrokuju smrtni ishod.

Obzirom da u pomenutim opštinama živi oko polovine stanovništva Crne Gore, nekako stičem osjećaj da su dnevno političke teme uzele primat nad onim životno važnim, egzistencijalnim.

Ako smo se bunili zbog reketaških poreza, kako to da nas ne dotiče to što sve više kruže priče o povećanju oboljenja koja zauvijek odnose živote i ostavljaju trajne traume i onima koji nastavljaju sa životom?

Mora da nam zapravo nije važno šta udišemo? Ne vidimo od smoga da nam neko decenijama prodaje istu maglu i krivicu svaljuje na građane.

Da je uveden porez na vazduh umjesto na pametna brojila i mobilne telefone, možda se niko ne bi ni bunio i možda, ali možda, shvatili bi koliko je bilo glupo i skupo dopustiti da aerozagađenje uzme tolike razmjere?

Izgleda da je vazdušni đon na obući jedino što nas od vazduha interesuje…