Nikšić je bio prepoznatljiv po razvijenoj industriji i zavidnom stepenu kulture, što je na žalost njegovog snanovništva, i svih koji ga sa sobom nose u srcu a ne žive više u njemu, čini se zauvijek izgubljeno.
Ono što je ostalo od vremena kada je, zajedno sa Ljubljanom, bio i zvanično najljepši grad u velikoj Jugoslaviji, jesu prepoznatljivi drvoredi lipa, koji plijene svojom ljepotom, bez obzira da li se posmatraju sa zemlje ili iz vazduha.
I upravo taj poslednji prepoznatljivi simbol najveće po teritoriji opštine u regionu, koji je i prethodne godine bio razlog konfrontiranja građana i lokalne uprave, zbog sulude namjere da se zbog prosirenja saobracajnice u ulici Ivana Milutinivića posječe 50-tak stabala starih preko pola vijeka, opet je na udaru.
U Trebješkoj ulica koja bila proglašena kao najsređenija, pod okriljem noći a ničim izazvani nepoznati počinioci polomili su 26 stabala lipe, koje su posađene sa obadvije strane te saobraćajnice i koje su trebale da budućim generacijama omoguće mnoge benefite.
Ovaj vandalski čin, koji se ne dešava prvi put, izazvao je ogorčenje u svima koji vole prirodu, ali na žalost nije izazvao potrebnu reakciju ili emociju i kod onih koji još uvijek ne shvataju da zeleni pojasi utiču i na zdravlje ljudi, mikroklimu, ali i na vrijednost nekretnina i stopu kriminaliteta.
Upravo zato lomljenje 26 lipa, nije samo ekološki, ekonomski ili socijalni problem, već kritični momenat u kom treba da se preispita zašto su moralne i duhovne vrijednosti tako nisko pale, i da se konačno odlučimo da li želimo do kraja uništiti Nikšić ili se želimo izboriti za kvalitetniju životnu sredinu.
Na nama je, za prirodu se zna.
U Nikšiću već lipe mirišu!
Jedna manje… Da nas krene.
Pisanje niz vjetar 